Literatuur

- Ingen, Gerrit J. van, De geschiedenis van Brigittenstraat 20. Deel in de serie 'Steengoed', nr 57. Utrecht (Utrechts Monumentenfonds), 2015. [63 blz. ISSN 1383.0279]

- Heytze, Ingmar, Van licht en steen, (beschrijving van de panden van het UMF ter gelegenheid van het 70-jarig bestaan). Utrecht (Het Utrechts Monumentenfonds), 2013. [312 blz. ISBN 9789090278261]. Hierin "Brigittenstraat 20. Inval": blz. 178-185.

- Registervermelding MOU: "Brigittenstraat 20. J.A.C. Mathijssen", in: Maandblad Oud-Utrecht, 1986, blz. 93.

- "Miljoenensubsidie voor monumenten". In: Algemeen Dagblad - Utrechts Nieuwsblad, 14-01-2011, bijlage 'Utrecht', blz. 7 (In de provincie Utrecht geeft RCE subsidie aan 8 panden, o.a. Oudegracht 319 en Brigittenstraat 20, beide van het UMF)

- Biesma, Hedde, "Utrechtse verzetsfilm duikt op. Eerste openbare vertoning tijdens Filmdagen in 't Hoogt". In: Utrechts Nieuwsblad, 11-09-1995, blz. 9 (betreft de illegale telefooncentrale die van eind september 1944 tot de bevrijding in Brigittenstraat 20 ingericht was onder de schuilnaam 'Het Klooster'. In het pand was zogenaamd een hulporganisatie voor zieken ondergebracht. Na de bevrijding bezocht prins Bernhard het pand, maar slaagde er niet in zonder hulp de centrale te vinden. Kort daarna is de film opgenomen met de werkelijke verzetsmensen als spelers, aangevuld met enkelen die 'de Moffen' speelden. "De film laat zien hoe in het huis werd geleefd en gewerkt. Opnieuw maken de spelers een inval door twee Duitse soldaten mee. Das verstopt zich weer in een kelder en de 'verpleegsters' spelen als afleiding opnieuw Duitse liedjes op de piano in de huiskamer. De soldaten vertrekken met lege handen." H. Das was één van de leiders van de Landelijke Organisatie voor hulp aan Onderduikers (LO). Hij had de leiding over de centrale. De film is in het gemeente-archief, het Amsterdams Filmmuseum heeft er nu een videoband van gemaakt.)